Birden canım “Sen” istedi…
Sensizdim çoktan ondandır sanırım
Bir şeyler dizmek istedim ama olmadı
Kelimeler gülmedi, hatta ağlamadı…
Duygularıma baktım çok yüksekteydiler
Ulaşamadım…
Tuhaf bir geceydi
Issızdı, karanlıktı, sonsuzluğundaydı
Dünya adeta tersyüzdü bu karanlıkta
Ben de Güneşin ilk alevini bekledim
Ateş feryadına başlamadan toprağa
Yazmak istedim sana, içimden…
Kelimeler gülmedi, hatta ağlamadı…
Dörtlükler sevdalanmışlardı, akmadılar
Karmaşamı güne bıraktım çözmek için
Sadece yürüdüm zifirde
Tüy kadar hafif adımlarla yürüdüm
Terennüm ederek duman gözlere
Bir cana hasret, gönlüm sana hasret iken
Birden yine canım “Sen” istedi…
Ve gün alevlerini toprağa vurdu sonunda
Bir ışık yansıdı, günün yüzüydü bana bakan
Bir filiz de gördüm yerde, umutla uzanıyordu
Sanki sevgiye kavuşmak için çabalamaktaydı
İçimdeki coşku ile tekrar baktım duygularıma
Bu kez şükür ulaştım, savrulmamışlardı
Sadece sinmişlerdi karanlığın sessizliğinde
Bekliyorlardı günün sıcaklığında akmak için
Duygularımı dökmek için sana doğru
Ve yine canım “Sen” istedi…
Bojidar
Çipof
20 Mart 2013
