Sonbahardaki milyarlarca yaprak gibi,
Hafif ve dansı andıran bir edayla,
Süzülüp değme anını bekleyerek toprağa,
Rüzgâra kapılıp yaşamda salınmak neden?
Bulduğunda hoyratça sarf et zamanı!
Ya da bulduğunda yeniden salıver havaya,
Günün coşkusu da gecenin ağırlığı da olsa,
Sırtında Dünya’nın yükü de olsa olmuyor…
Sararan yapraklar gibi dalından kopmaya gör!
Geride gri anılar ile pişmanlıklar kalınca sana,
Sonra haber salsan da rüzgârlara nafile,
Senin eserin olan yaşam bu “yazgı” değil…
Bojidar
Çipof
6
Ocak 2014
